حضرت با قطع نظر از زمینه سازی هایی که امامان قبل برای تثبیت مسأله ی ولادت و امامت و غیبت او داشتند، خود نیز به شخصه در این مسأله دخالت کرده و از راه های مختلف در صدد اثبات ولادت و امامت خود برآمدند.

اینک به برخی از این راه ها اشاره می کنیم:

1. حضرت کاری کردند که گروهی از بزرگان شیعه بتوانند به ملاقاتشان شرفیاب شوند.

2. در مواقع ضروری اقدام به انجام کرامت و معجزه می نمود. این معجزات بعضاً توسط سفیران و در برخی موارد نیز توسط خود حضرت انجام می گرفت.

3. خطّ خاصّ حضرت نیز از جمله قرائن و دلایلی بود که می توانست بر وجود امام عصر دلالت کند؛ زیرا این خط در زمان پدرش، امام عسکری بین مردم مأنوس بوده است، و لذا از جمله راه هایی بود که با رسیدن توقیعات از ناحیه ی مقدّسه، شیعیان به وجود امام زمان خود یقین و اطمینان پیدا می نمودند.

منبع: بحارالانوار، ج 51، ص 325، ح 44.