شخصی خضور رسول خدا آمد و از همسایه اش شکایت کرد که مرا اذیت می کند و از من سلب آسایش کرده است.رسول اکرم فرمود:تحمل کن و سر و صدا بر علیه همسایه ات راه نینداز،بلکه روش خود را تعییر دهد. بعد از چندی دو مرتبه آمد و شکایت کرد.این دفع نیز رسول خدا فرمود:تحمل کن .برای سومین بار آمد و گفت :یا رسول الله این همسایه من دست از روش خویش برنمی دارد و همان طور موجبات ناراحتی من و خانواده ام را فراهم میسازد.

این دفعه رسول خدا به او فرمود:روز جمعه که رسید،برو اسباب و اثاث خودت را بیرون بیاور و سر راه مردم که می آیند و می روند و می بینند بگذار مردم از تو خواهند پرسید که چرا اثاثت این جا ریخته است؟بگو از دست همسایه بد،و شکایت او را به همه مردم بگو .
شاکی همین کار را کرد همسایه موذی که خیال می کرد پیغمبر برای همیشه دستور تحمل و بردباری می دهد،نمی دانست آن جا که پای ظلم و دفاع از حقوق به میان بیاید اسلام حیثیت و احترامی برای متجاوز قائل نیست.خلاصه همین که از موضوع اطلاع یافت به التماس افتاد و خواهش کرد که آن مرد اثاث خود را برگرداند به منزل و در همان وقت متعهد شد که دیگر به هیچ نحو موجبات آزاد همسایه خود را فراهم نسازد